De bevolking van het Noorden

lichamen zijn langer als ze voelen
dat ze dicht bij de Noordpool zijn
zoals een lang vergeten liefde
nog verder groeit als droom

tijdens lange nachten bedekken ze hun vachten met gewaden
dankzij kolossale longen is één ademteug genoeg
voor een kort, maar krachtig leven
adem stoot op adem
stoot op adem
barst dan los

luid en bronstig vinden ze een toon
die enkel wordt gehoord door sommige hogere dieren
hun organen worden glad en glijden langzaam langs elkaar
glans druipt langs de randen
langs tentakels naar beneden
voor het eind blijft het nog warm
en glimt het topje van de aarde
dan zijn hun longen leeg en duiken ze
met lange draden in de diepte
op zoek naar oude huid