Gesticht

een man en een vrouw zitten aan een tafel. de vrouw is zwanger. ‘we moeten gelukkig zijn met wat we hebben’, zegt de man. ‘een embryo, dat is mooi voor in een bokaal.’ hij denkt na en zet dan een aantal andere opties uiteen: ‘we kunnen het laten groeien en opvoeden tot het op ons lijkt. we kunnen het weggeven na de geboorte. we kunnen het ook laten weghalen.’ de vrouw staart besluiteloos uit een raam. ‘we moeten een keuze maken, voor het te laat is’, dringt hij aan. de vrouw zucht diep. ‘ik kies voor de bokaal’, zegt ze, ‘een mooie roze’. de man knikt. ‘we zullen het op de koelkast zetten en er af en toe naar kijken, om te zien hoe het licht erdoor schijnt.’ ze kijken allebei naar buiten, opgelucht dat ze een beslissing hebben gemaakt.