Revolte

de snelweg is een zee van stofdeeltjes

hier willen we in atomen uiteenvallen, maar zijn daar niet toe in staat

een ritueel voltrekt zich: geluid van motoren, rubber op asfalt

we rijden voort met open monden

persen onze longen leeg

duwen ons pedaal tegen de grond

we zijn gekatapulteerde kraaien, kraaien 

krijsen schel in onze vlucht

we kunnen niet ontsnappen aan de massa, dit is
de oerschreeuw, hier komt alle taal uit voort

we leerden te veranderen

van moeder, dronkenlap of schrijver

naar manager, politicus of leerkracht

en omgekeerd

daartussen zijn we enkel teruggeworpen op onszelf

we rijden naar onze kantoren

daar zeggen we: het was weer lang en luid onderweg

ja, zullen we zeggen, het was weer lang en luid

we hebben elkaar niet gehoord, maar we hebben gedaan wat we konden

we zullen elkaar ermee feliciteren: proficiat je bent een mens

en jij bent een mens, en jij bent een mens

en we zullen in de lift stappen 

opstijgen naar onze verdiepingen als leviterende monniken in kostuum

ja, laten we hier taal van maken

laten we zeggen aan onze kinderen

dat we elkaar mens hebben genoemd

dat we kraaien waren en monniken

ze zullen ons zeggen dat we de taal kapot hebben gemaakt

ze ligt in stukken op de oprit

overreden en door rubberen banden opengereten

tussen de deuren van de lift blijven steken

vleugellam neergestort

en opnieuw